Μετά τα τέσσερα προηγούμενα βιβλία μου, παραδίδω εις τους φίλους αναγνώστες το πέμπτον, το οποίον ερευνά και πραγματεύεται την πιθανότητα της προβλεπτικότητος της ελληνικής γλώσσης. Το παρόν βιβλίον εξετάζει την ικανότητα των συναρίθμων περί της γνώσεως της ελληνικής γλώσσης δια την έκβασιν διαφόρων ιστορικών γεγονότων μέσω των ισοψηφιών, καθώς και την περίπτωσιν της προβλεπτικής ιδιότητος αυτών. Το φαινόμενον της προβλεπτικότητος της ελληνικής γλώσσης, φαίνεται αρχικώς από τον ρωμαίον ιστορικόν Σουητόνιον, ενώ κατά τον εικοστόν αιώνα έχει διερευνηθεί και μελετηθεί και από συγχρόνους ερευνητάς. Η έρευνα δια την προβλεπτικήν ικανότητα της ελληνικής γλώσσης, αρχίζει από την παρατήρησιν κάποιας μορφής λογικής που φαίνεται από τις ισοψηφίες, την ικανότητα υπολογισμού αριθμητικών τιμών μαθηματικών σταθερών και την γνώσιν μαθηματικών θεωρημάτων και κοσμικών νόμων. Η ερμηνεία των ισοψηφιών μεταξύ γεγονότων, τα οποία έχουν συμβεί κατά το παρελθόν, αναδεικνύει την ικανότητα των συναρίθμων να γνωρίζουν ιστορία, ενώ η ισοψηφία μεταξύ ενός ή περισσοτέρων γεγονότων που αναμένουμε να συμβούν, ονομάζεται προβλεπτική. Αυτό που πρέπει να τονίσουμε σχετικώς, είναι ότι μία προβλεπτική ισοψηφία δεν έπεται ότι θα εκπληρωθεί και τούτο συμβαίνει όταν κατανοήσουμε, ότι οι ισοψηφίες μεταξύ λέξεων και εννοιών τις περισσότερες φορές αφορούν τομές και όχι ταυτίσεις μεταξύ αυτών. [...]