8 Φεβρουαρίου 1988. Η γενική απεργία απλώθηκε σε όλη τη Γάζα. Οι δρόμοι είναι άδειοι, τα παραθυρόφυλλα κλειστά. Δεν ακούγεται ο παραμικρός θόρυβος. Ένας ουρανός καταγάλανος απλώνεται πάνω από τα βρόμικα σπίτια και η γειτονιά όπου κάποτε έμενε ο αρχηγός της PLO είναι γεμάτη σκουπίδια, καμένα λάστιχα αυτοκινήτων, πέτρες, σπασμένα γυαλιά.
Εδώ τον Γιασέρ Αραφάτ τον λένε Αμπού Αμάρ. Είναι ένα όνομα πολεμικό, που το διάλεξε ο ίδιος και που του αποδίδει την ιδιότητα του συντρόφου του Προφήτη.
Κάθε νύχτα η εικόνα του Αραφάτ κολλιέται στους τοίχους σε δεκάδες κοπιαρισμένα αντίγραφα, τυπώνεται στα κρυφά και μοιράζεται πάλι στα κρυφά. Τις νύχτες τα κολλά η αραβική περίπολος, τη μέρα τα ξεκολλά η ισραηλινή περίπολος. Αυτή η εικονική παρουσία του Αραφάτ σ' ολάκερη την Παλαιστίνη έχει γίνει εφιάλτης για αυτούς που επιμένουν να ισχυρίζονται ότι «δεν υπάρχει παλαιστινιακό πρόβλημα».
Για τους άλλους, αυτή η επίμονη παρουσία είναι η απόδειξη πως έχει έρθει πια καιρός να διαπραγματευτούν το παλαιστινιακό ζήτημα, να καθίσουν όλοι μαζί σε ένα τραπέζι και να μιλήσουν για μια ειρήνη δίκαιη και διαρκή.